Laboratuvarda yetiştirilen elmaslara yönelik küresel talep 2015 yılında 75 milyon dolar iken 2020 yılında 400 milyon doların üzerine çıkmıştır. Analistler, pazarın 2030 yılına kadar 15-20 milyar dolara ulaşabileceğini öngörüyor. Büyümeyi sağlayan temel faktörler şunlardır:
- Doğal elmaslara göre %40-50 daha düşük maliyet. Moda/mücevherat işbirlikleri tüketici maruziyetini artırır. Sürdürülebilir bir seçenek olarak eko-bilinçli demografik gruplara hitap eder.
- Yenilikçi markalama, etik bir alternatif olarak algıları değiştirir. Ölçeklenebilir üretim, satın alınabilirliği ve erişimi artırır
Maliyetler düşmeye devam ederse, laboratuvarda yetiştirilen elmaslar 2035 yılına kadar elmas takılar için %10-15 pazar payı elde edebilir. Büyük perakendeciler artık laboratuvarda yetiştirilen elmas serileri satıyor. Ancak doğal elmas endüstrisi kârlı olmaya devam ediyor. Üretim ekonomisi değişirse tüketici tercihleri de değişebilir.
Laboratuvarda yetiştirilen pırlantaların enerji kullanımı, işyeri uygulamaları ve satışların açıklanmasıyla ilgili sorular devam ediyor. Ancak madencilikle ilişkili çevresel zarar gibi konulardan kaçınıyorlar. Bu da onları etik bir yenilik olarak konumlandırıyor.
Laboratuvarda yetiştirilen elmaslar doğal elmaslar gibi yeniden satılabilir varlıklar değildir. Uzun vadeli yatırım potansiyelleri belirsizdir. Doğal elmaslar muhtemelen üst düzey niş değerini koruyacaktır. Teknolojik inovasyon, elmasın içsel değerini dengelemelidir. Bu dengeyi sağlamak laboratuvarda yetiştirilen pırlantanın popülerliğini şekillendirecektir.
